เรื่องเล่าวันวาน(ทีมคุณเจริญ)
ตั้งแต่กลับมาอยู่บ้านก็เพิ่งจะได้ออกกำลังกายจริงๆก็วันนี้ ไปวิ่งที่โรงเรียนประธานมาได้แค่ 2 รอบครึ่ง ก็ไม่ไหวล่ะ ไม่ค่อยได้อะไรเท่าไหร่ โรงเรียนประธานไม่ได้เปลี่ยนไปเท่าไหร่ ยังแทบจะเหมือนเดิม พอเห็นสนามบอล สนามบาส ทำให้คิดถึงเมื่อก่อนขึ้นมา ตื่นตั้งแต่ตี 5 หกโมงเช้าขี่จักรยานไปตะโกนเรียกตามบ้านใครยังไม่ตื่น เพื่อไปซ้อมบอล พอเย็นๆก็เตะบอลอีก เตะเสร็จไม่ต้องอาบน้ำ เพราะตอนค่ำต้องเตะอีก (ไม่รู้เอาแรงมาจากไหน) ถ้าย้อนกลับไปอีกหน่อยช่วงแรกๆเหมือนเป็นแก๊งจักรยานเลยนะ (นึกถึงหนังเรื่องแฟนฉัน) บางทีก็เล่นปิดตาลักซ่อนต้องแอบทั้งคนทั้งจักรยาน จำได้ว่าพอมืดๆใกล้ๆกลับบ้าน ก็หนีกลับบ้านหมดปล่อยคนหาไว้จนโรงเรียนปิด…
มีอยู่ครั้งนึงที่โรงเรียนประธาน ไม่รู้ยังจำได้มั๊ย ตอนนั้นแข่งบอลแย่งโกล์ กับพวกไอ้แบ๊ท ไอ้ต้าง แข่งจนฝนตก ก็ยังแข่งไปเรื่อยๆ จนมืดสุดท้าย จำไม่ได้ว่าชนะหรือแพ้ แต่จำ Score ได้ 10-9 แล้วก็นึกไม่ออกล่ะว่าเป็นยังไงต่อ??? มีอยู่ช่วงนึงที่ชอบขี่จักรยานเข้าไปในสวน ซื้อเหนียวไก่ไปกิน (ไม่รู้ใครเป็นคนคิด) รู้สึกช่วงนั้นจะไม่มี ต้องกับกุม มั้งจำไม่ได้ 555+
นึกถึงตอนไปสอนหนังสือที่ต้นลุง ถูกไอแฟร์ ลากไปช่วยงานพี่เกียรติร้อนก็ร้อน แต่ก็ยังไป ได้อะไรเยอะเหมือนกันช่วงนั้น ทำให้รู้จักพี่เกียรติ และได้เริ่มแข่งบอลมากขึ้น ทุกวันนี้แฟร์ยังช่วยเหลือสังคมอยู่รึเปล่า? แล้วยังจำความลับที่ศาลเจ้าได้มั๊ย 555+
แทงสนุกที่บ้านแตมป์ จำได้ว่าไอแบงค์ แทงเก่งมาก ได้ที่หนึ่งตลอดมั้งเวลาแข่งกัน ช่วงนั้นดูไม่ต้องคิดอะไรดีนะ ตื่นก็เล่น กิน นอน ไม่ต้องคิดอะไร ไม่ต้องต่อสู้อะไรกับชีวิตมากมาย ตอนนี้โต๊ะสนุกยังอยู่รึเปล่าแตมป์? แล้วนุ๊กยังกลัวแมงเม่าอีกมั๊ย 555+ (แซวเล่นนะ)
กินสุกี๊ที่บ้านต้อง ถ้าให้พูดตรงๆ ช่วงนั้นรู้สึกไม่ค่อยอยากไปนะ เพราะชอบโดนแซวว่า “ไอพ้งหายไปไหนว่ะ ไม่ชวนมันมาด้วยว่ะ” ยังจำคำพูดนี้ได้นะ 555+ ไปแล้วกดดัน แต่ตอนนี้ไม่แล้วนะ ถ้ากลับมาก็ชวนไปกินบ้าง…
นึกถึงตอนไปสอนหนังสือที่ต้นลุง ถูกไอแฟร์ ลากไปช่วยงานพี่เกียรติร้อนก็ร้อน แต่ก็ยังไป ได้อะไรเยอะเหมือนกันช่วงนั้น ทำให้รู้จักพี่เกียรติ และได้เริ่มแข่งบอลมากขึ้น ทุกวันนี้แฟร์ยังช่วยเหลือสังคมอยู่รึเปล่า? แล้วยังจำความลับที่ศาลเจ้าได้มั๊ย 555+
แทงสนุกที่บ้านแตมป์ จำได้ว่าไอแบงค์ แทงเก่งมาก ได้ที่หนึ่งตลอดมั้งเวลาแข่งกัน ช่วงนั้นดูไม่ต้องคิดอะไรดีนะ ตื่นก็เล่น กิน นอน ไม่ต้องคิดอะไร ไม่ต้องต่อสู้อะไรกับชีวิตมากมาย ตอนนี้โต๊ะสนุกยังอยู่รึเปล่าแตมป์? แล้วนุ๊กยังกลัวแมงเม่าอีกมั๊ย 555+ (แซวเล่นนะ)
กินสุกี๊ที่บ้านต้อง ถ้าให้พูดตรงๆ ช่วงนั้นรู้สึกไม่ค่อยอยากไปนะ เพราะชอบโดนแซวว่า “ไอพ้งหายไปไหนว่ะ ไม่ชวนมันมาด้วยว่ะ” ยังจำคำพูดนี้ได้นะ 555+ ไปแล้วกดดัน แต่ตอนนี้ไม่แล้วนะ ถ้ากลับมาก็ชวนไปกินบ้าง…
ส่วนไอเม่น นี้จำได้ 2 อย่างชอบเลี้ยงปลา รู้จักปลามากขึ้นก็เพราะมันนี่ละ กับเป็นเซียนทอยลูกแก้ว ตู้ใหญ่ๆนั้นตอนนี้ยังเลี้ยงปลาอยู่มั๊ยว่ะ?
ได้ข่าวว่า เฮียทอมไปอยู่จีน รึเปล่า? ไม่แน่ใจ เจอ เจโชว์ บ้างเปล่า 555+
ไม่รู้แต่ละคนเป็นยังไงกันบ้าง คงมีเป้าหมายในชีวิต มีหน้าที่การงานที่ดีๆ มีสังคมที่ดีๆ มี Life Style เป็นของตัวเอง ส่วนตัวกระผมเอง หลังจากที่ ล้มลุก คลุกคลานมาหลายๆเรื่อง ผิดพลาด ผิดหวังกับหลายๆอย่าง และเก็บตัวไม่ค่อยได้ติดต่อใคร ตอนนี้ชีวิตก็ดีขึ้นระดับนึง และคิดว่าจะดีขึ้นเรื่อยๆ ต้องขอโทษ แฟร์ กับ แบงค์ ที่ไม่ได้ไปงานแต่งด้วยได้ข่าวว่า ลูกโตแล้ว ^^
ที่พยายามนึกได้ก็มีเท่านี้ละ กับเวลาหนึ่งชั่วโมง เพราะบางอย่างก็จำรายละเอียดไม่ได้ มีหลายอย่างที่ลืมๆไปเหมือนกัน แต่ก็อยากบันทึกเอาไว้ ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสนึกถึงอีกเมื่อไหร่ และไม่รู้จะมีโอกาสได้เจอกันพร้อมหน้าอีกทีเมื่อไหร่...
ที่โรงเรียนประธานทุกๆอย่างยังแทบเหมือนเดิมนะ แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือพวกเราแต่ละคน ที่ต้องมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบที่แตกต่างกัน มีความฝันที่แตกต่างกัน มีภาระที่แตกต่างกัน (ไม่ได้ทำอะไรเหมือนๆกันทุกๆวันแบบเมื่อก่อน) แต่ก็คงมีบางสิ่งที่คิดว่าทุกคนมีเหมือนกัน เพราะได้ผ่านช่วงชีวิตที่คล้ายๆกันในวัยเด็ก แต่ก็นึกไม่ออกหรอกนะว่าคืออะไร แต่มันก็ยังดังอยู่ในใจเสมอๆ ทุกๆครั้งที่นึกถึง…
พ้ง
ทวีพงศ์ แซ่ลิ่ม
ได้ข่าวว่า เฮียทอมไปอยู่จีน รึเปล่า? ไม่แน่ใจ เจอ เจโชว์ บ้างเปล่า 555+
ไม่รู้แต่ละคนเป็นยังไงกันบ้าง คงมีเป้าหมายในชีวิต มีหน้าที่การงานที่ดีๆ มีสังคมที่ดีๆ มี Life Style เป็นของตัวเอง ส่วนตัวกระผมเอง หลังจากที่ ล้มลุก คลุกคลานมาหลายๆเรื่อง ผิดพลาด ผิดหวังกับหลายๆอย่าง และเก็บตัวไม่ค่อยได้ติดต่อใคร ตอนนี้ชีวิตก็ดีขึ้นระดับนึง และคิดว่าจะดีขึ้นเรื่อยๆ ต้องขอโทษ แฟร์ กับ แบงค์ ที่ไม่ได้ไปงานแต่งด้วยได้ข่าวว่า ลูกโตแล้ว ^^
ที่พยายามนึกได้ก็มีเท่านี้ละ กับเวลาหนึ่งชั่วโมง เพราะบางอย่างก็จำรายละเอียดไม่ได้ มีหลายอย่างที่ลืมๆไปเหมือนกัน แต่ก็อยากบันทึกเอาไว้ ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสนึกถึงอีกเมื่อไหร่ และไม่รู้จะมีโอกาสได้เจอกันพร้อมหน้าอีกทีเมื่อไหร่...
ที่โรงเรียนประธานทุกๆอย่างยังแทบเหมือนเดิมนะ แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือพวกเราแต่ละคน ที่ต้องมีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบที่แตกต่างกัน มีความฝันที่แตกต่างกัน มีภาระที่แตกต่างกัน (ไม่ได้ทำอะไรเหมือนๆกันทุกๆวันแบบเมื่อก่อน) แต่ก็คงมีบางสิ่งที่คิดว่าทุกคนมีเหมือนกัน เพราะได้ผ่านช่วงชีวิตที่คล้ายๆกันในวัยเด็ก แต่ก็นึกไม่ออกหรอกนะว่าคืออะไร แต่มันก็ยังดังอยู่ในใจเสมอๆ ทุกๆครั้งที่นึกถึง…
พ้ง
ทวีพงศ์ แซ่ลิ่ม
